دهی است از دهستان خان اندبیل بخش مرکزی شهرستان هروآباد که در 14 هزارگزی جنوب غربی هروآباد و 7 هزارگزی راه هروآباد به میانه واقع شده است. ناحیه ای است کوهستانی معتدل با 127 تن سکنه که مذهب اهالی آن شیعه و لهجه آنان آذری است. از آب چشمه مشروب میشود و محصولش غلات و کدو و شغل اهالی زراعت و گله داری است و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
دهی است از دهستان خان اندبیل بخش مرکزی شهرستان هروآباد که در 14 هزارگزی جنوب غربی هروآباد و 7 هزارگزی راه هروآباد به میانه واقع شده است. ناحیه ای است کوهستانی معتدل با 127 تن سکنه که مذهب اهالی آن شیعه و لهجه آنان آذری است. از آب چشمه مشروب میشود و محصولش غلات و کدو و شغل اهالی زراعت و گله داری است و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
نام عده کثیر از قراء و از جمله، قریۀ مرکز بلوک میانولایت ولایت مشهد در خراسان، قریه ای از توابع سمنان که دارای معدن نفت است، قریه ای بجنوب غربی شاهرود، قریه ای کنار راه زاهدان به بیرجند میان بژده و شوکت آباد در 450368 گزی زاهدان، قریه ای کنار راه مشهد به کاریز میان سنگ بست و سعیدآباد در 42800 گزی مشهد، قریه ای کنار راه طهران بسمنان میان قشلاق و جعفرآباد در 114500 گزی طهران، قریه ای کنار راه طهران به شمشک میان رودک و اوشان در 39000 گزی طهران، قریه ای است در خوار، قریه ای کنار راه سنندج بهمدان میان شکوه آباد و تازآباد در 101700 گزی سنندج، قریه ای کنار راه ملایر بهمدان میان ملایر و مهرآباد در 4000 گزی ملایر، قریه ای کنار راه همدان و کرمانشاهان میان بیل وری و رحیم آباد، در 541000 گزی طهران، قریه ای بچهار فرسنگی کرمانشاهان، (مجمل التواریخ گلستانه صص 165 - 166)، قریه ای کنار راه بروجرد و خرم آباد میان عریان و احمدآباد در 461600 گزی طهران، قریه ای بجنوب غربی عراق، قریه ای بمشرق کوه گیلویه، قریه ای کنار راه قم و اصفهان میان نی زار و دودهک در 201400 گزی طهران، قریه ای کنار راه اصفهان به خونسار میان ملک آباد و تیران در 38700 گزی اصفهان، قریه ای در ولایت اصفهان در بلوک برخوار که خربزۀ آن بخوبی مشهور است، قریه ای کنار راه آباده و شیراز میان خانه درویش و امیرآباددر 625700 گزی طهران، قریه ای به هفت فرسنگی مشرقی ده رم، (فارس نامه)، قریه ای به یک فرسنگ و نیمی شمال شرقی فتح آباد، (فارس نامه)، قریه ای در دوفرسنگی جنوب غربی اسپاس، (فارس نامه)، قریه ای به شمال شرقی طارم، (فارس نامه)، قریه ای به سه فرسنگی غربی نیریز، (فارس نامه)، قریه ای به یک فرسنگ و نیمی شمال شرقی تل ّ بیضا، (فارس نامه)، قریه ای در دو فرسنگی شمال شرقی جهرم، (فارس نامه)، قریه ای میان کرمان و بندر عباس، قریه ای بمشرق فارس، قریه ای بشمال مزایجان نزدیک محمدآباد، قریه ای کنار راه سیرجان و بندرعباس میان نیزار و گهگان در 1339600 گزی طهران، ناحیه ای از نواحی آمل، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 113)، ناحیه ای از نواحی استرآباد و قنات بازید، که نصف آنرا، در سنۀ 1155 هجری قمری میرزا محمدباقر نامی وقف مسجد محلۀ دباغان استرآباد کرده است، در آنجاست، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 40 ع و ص 75)، ناحیه ای از نواحی کولباد که در دو میلی شمال ’اسپ و نیزه’ است، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 65)، ناحیه ای از نواحی کتول، در استرآباد، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 128)، یکی از قراء شاه کوه استرآباد، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 126)
نام عده کثیر از قراء و از جمله، قریۀ مرکز بلوک میانولایت ولایت مشهد در خراسان، قریه ای از توابع سمنان که دارای معدن نفت است، قریه ای بجنوب غربی شاهرود، قریه ای کنار راه زاهدان به بیرجند میان بژده و شوکت آباد در 450368 گزی زاهدان، قریه ای کنار راه مشهد به کاریز میان سنگ بست و سعیدآباد در 42800 گزی مشهد، قریه ای کنار راه طهران بسمنان میان قشلاق و جعفرآباد در 114500 گزی طهران، قریه ای کنار راه طهران به شمشک میان رودک و اوشان در 39000 گزی طهران، قریه ای است در خوار، قریه ای کنار راه سنندج بهمدان میان شکوه آباد و تازآباد در 101700 گزی سنندج، قریه ای کنار راه ملایر بهمدان میان ملایر و مهرآباد در 4000 گزی ملایر، قریه ای کنار راه همدان و کرمانشاهان میان بیل وری و رحیم آباد، در 541000 گزی طهران، قریه ای بچهار فرسنگی کرمانشاهان، (مجمل التواریخ گلستانه صص 165 - 166)، قریه ای کنار راه بروجرد و خرم آباد میان عریان و احمدآباد در 461600 گزی طهران، قریه ای بجنوب غربی عراق، قریه ای بمشرق کوه گیلویه، قریه ای کنار راه قم و اصفهان میان نی زار و دودهک در 201400 گزی طهران، قریه ای کنار راه اصفهان به خونسار میان ملک آباد و تیران در 38700 گزی اصفهان، قریه ای در ولایت اصفهان در بلوک برخوار که خربزۀ آن بخوبی مشهور است، قریه ای کنار راه آباده و شیراز میان خانه درویش و امیرآباددر 625700 گزی طهران، قریه ای به هفت فرسنگی مشرقی ده رم، (فارس نامه)، قریه ای به یک فرسنگ و نیمی شمال شرقی فتح آباد، (فارس نامه)، قریه ای در دوفرسنگی جنوب غربی اسپاس، (فارس نامه)، قریه ای به شمال شرقی طارم، (فارس نامه)، قریه ای به سه فرسنگی غربی نیریز، (فارس نامه)، قریه ای به یک فرسنگ و نیمی شمال شرقی تل ّ بیضا، (فارس نامه)، قریه ای در دو فرسنگی شمال شرقی جهرم، (فارس نامه)، قریه ای میان کرمان و بندر عباس، قریه ای بمشرق فارس، قریه ای بشمال مزایجان نزدیک محمدآباد، قریه ای کنار راه سیرجان و بندرعباس میان نیزار و گهگان در 1339600 گزی طهران، ناحیه ای از نواحی آمل، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 113)، ناحیه ای از نواحی استرآباد و قنات بازید، که نصف آنرا، در سنۀ 1155 هجری قمری میرزا محمدباقر نامی وقف مسجد محلۀ دباغان استرآباد کرده است، در آنجاست، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 40 ع و ص 75)، ناحیه ای از نواحی کولباد که در دو میلی شمال ’اسپ و نیزه’ است، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 65)، ناحیه ای از نواحی کتول، در استرآباد، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 128)، یکی از قراء شاه کوه استرآباد، (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 126)
جائی که جز حسرت در آن حاصل نشود. حسرتکده. حسرت خانه. آرمان خانه، کنایت از دنیای فانی: گر اهل معرفتی دل در آخرت بندی نه در خرابۀ دنیا که حسرت آباد است. سعدی
جائی که جز حسرت در آن حاصل نشود. حسرتکده. حسرت خانه. آرمان خانه، کنایت از دنیای فانی: گر اهل معرفتی دل در آخرت بندی نه در خرابۀ دنیا که حسرت آباد است. سعدی
دهی است از دهستان بالاولایت بخش حومه شهرستان کاشمر. واقع در 68 هزارگزی جنوب خاوری کاشمر جلگه و هوای آن معتدل است. 974 تن سکنه دارد، آب آن از قنات و محصول آن غلات، باغات انگور، زیره و پنبه است. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
دهی است از دهستان بالاولایت بخش حومه شهرستان کاشمر. واقع در 68 هزارگزی جنوب خاوری کاشمر جلگه و هوای آن معتدل است. 974 تن سکنه دارد، آب آن از قنات و محصول آن غلات، باغات انگور، زیره و پنبه است. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
دهی است از دهستان سلگی شهرستان نهاوند، واقع در 25 هزارگزی شمال باختری شهر نهاوند و جنوب رود خانه گاماسیاب، ناحیه ای است واقع در جلگه، سردسیر و دارای 250 تن سکنه، شیعه، لری و فارسی زبانند، آب آن از چشمه و رودخانه مشروب میشود، محصولات آنجا غلات و توتون است و اهالی به کشاورزی گذران میکنند، راه آن مالرو میباشد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
دهی است از دهستان سلگی شهرستان نهاوند، واقع در 25 هزارگزی شمال باختری شهر نهاوند و جنوب رود خانه گاماسیاب، ناحیه ای است واقع در جلگه، سردسیر و دارای 250 تن سکنه، شیعه، لری و فارسی زبانند، آب آن از چشمه و رودخانه مشروب میشود، محصولات آنجا غلات و توتون است و اهالی به کشاورزی گذران میکنند، راه آن مالرو میباشد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
دهی است از بخش بوئین زهرا شهرستان قزوین، 153 تن سکنه دارد، محصول آن غلات، چغندر قند و نخود است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1) دهی است از بخش نوبران شهرستان ساوه، 227 تن سکنه دارد و محصول آن غلات و لبنیات است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
دهی است از بخش بوئین زهرا شهرستان قزوین، 153 تن سکنه دارد، محصول آن غلات، چغندر قند و نخود است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1) دهی است از بخش نوبران شهرستان ساوه، 227 تن سکنه دارد و محصول آن غلات و لبنیات است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
دهی است از دهستان سامن شهرستان ملایر، در پنج هزارگزی باختر شهر ملایر در کنار راه جنوبی ملایر به بروجرد. جلگه و معتدل است. 1056 تن سکنه دارد. آب آن از رود خانه حرم آباد و محصولات آن غلات و صیفی و صنایع دستی زنان قالی بافی است. راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)
دهی است از دهستان سامن شهرستان ملایر، در پنج هزارگزی باختر شهر ملایر در کنار راه جنوبی ملایر به بروجرد. جلگه و معتدل است. 1056 تن سکنه دارد. آب آن از رود خانه حرم آباد و محصولات آن غلات و صیفی و صنایع دستی زنان قالی بافی است. راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)